poniedziałek, 30 stycznia 2017

Auschwitz Birkenau

                                                Ziemio splamiona krwią
                                                karmiona ludzkim bólem
                                                porosłaś kwiatami cierpienia
                                                nadal dźwigasz na swych barkach
                                                bloki stojące w apelu
                                                krematoryjne piece
                                                dymiące unicestwieniem

                                                tylko wiatr szumiąc szepcze
                                                wieczne odpoczywanie
                                                a echo odpowiada
                                                oprawcom wybacz Panie

Wiosna

                                               Może wiosna szybko powróci
                                               W szumie wiatru i śpiewie skowronka
                                               W zapachu białych bzów w ogrodzie
                                               I żółtych kaczeńcach na łąkach

                                               W cichym szepcie brzozy przy drodze
                                               Która do słońca wyciąga ramiona
                                               Prosząc otul mnie promieniami słońca                                            
                                               bo ciepła jestem spragniona

                                               Podejdę do brzozy szumiącej
                                               i szepnę do niej czule
                                               Brzozo ja też za słońcem tęsknie
                                               Pozwól że się do ciebie przytulę
                                             

Ścieżka

                                             Biegnę po ścieżce życia
                                             z szumem wiatru i promieniem słońca
                                             a kiedy ścieżki zabraknie wiedzieć będę
                                             że dobiegłam do końca

                                             Więc cieszę się każdą chwilą
                                             stąpając po ścieżce jesieni
                                             chwytam spadający listek
                                             który barwami się mieni

                                             I myślę jak ten listek
                                             lekko drżący na wietrze
                                             który od gałązki życia
                                             oderwać się nie chce

                                             I powracają wspomnienia z młodości
                                             ogród pełen owoców i pachnący miętą
                                             a w ogrodzie widzę matkę
                                             radosną i uśmiechniętą

sobota, 28 stycznia 2017

Konflikt

                                       Od tego co się obecnie
                                       w  Polsce dzieje
                                       nikt nas nie ocali
                                       dopóki ogień nienawiści
                                       w polskich sercach się pali
                                                   Polacy są podzieleni
                                                   na biednych i bogatych
                                                   bogaci żyją w dostatku
                                                   a biedni za granicą szukają pracy
                                       Obecnie wybrany rząd
                                       Pragnie biednym pomóc
                                       lecz to się bogatym nie podoba
                                       pragną obalić rząd
                                       nie chcą ręki do zgody podać
                                                     Chcą jak poprzednio
                                                     wydrzeć biednym ostatni grosz
                                                     sprzedać zakłady pracy
                                                     a czynią to z uśmiechem nienawiści
                                                     nasi bracia Polacy
                                        Będąc dzieckiem widziałam
                                        takie oczy nienawiści
                                        boję się tego co nastąpiło potem
                                        że może się teraz ziścić
                                                       Różnica między tym co działo się dawniej
                                                       a teraz jest taka
                                                       że skrzywdził nas wtedy wróg
                                                       okradał mordował
                                                       przestąpił naszej granicy próg
                                           Czy wam nie wstyd bracia Polacy
                                           czy pragniecie by krew się polała
                                           by wasi synowie ginęli
                                           by polska matka płakała
                                                         Czy zapomnieliście o Auschwitz Birkenau
                                                         gdzie rosa płacze krwawą łzą
                                                         by rządzić jak SS-mani siłą
                                                         po nocach wam się śnią
                                             Czy Polska zasłużyła na to
                                             byście nią szargali
                                             czy wasi dziadkowie za wolność
                                             mało krwi przelali
                                                          Zastanówcie się czy ta mamona
                                                          wam w mózgu nie przewróciła
                                                          a wasz honor ambicję
                                                          do reszty spaliła




                                     

Nadzieja

    Byłaś ze mną nadziejo
w dniach niepewności żalu
otuliłaś moje serce
dobrocią ludzkich serc
ogrzałaś moje myśli
energią odwagi
Nadziejo
Pomogłaś przepłynąć
rzekę łez
i stanąć na drugim
brzegu przystani
Zaczynam teraz malować
obraz uciszonej tęsknoty i żalu.


W szumie liści

Może wiosna mi ciebie odnajdzie
W szumie liści co grają cichutko
Nasza miłość jedynie gorąca
Co minęła i trwała tak krótko

W kroplach deszczu co z tobą płaczą
W gwiazdach nocą i o poranku
W każdym szepcie i każdym uśmiechu

I splecionym z polnych kwiatów wianku

Prośba do Anioła Stróżą

Aniele strzeż moje dzieci
gdy ja już ich strzec nie mogę
by w swym dorosłym życiu
wybrały właściwą drogę

Aniele Boży bądź zawsze przy nich
i wskazuj drogę do Jezusa
tyle jest w życiu krętych dróg
na każdej czeka pokusa

Aniele zawsze przy nich bądź
i kieruj na takie drogi
gdzie nie ma poniżenia
i obce są nałogi

A gdy nadejdzie ten dzień
że Pan Bóg mnie powoła
by mnie prowadził do Niego

poproszę Anioła